Voetbal is een wereldtaal

We hebben ons er over verbaasd hoe eenvoudig we met camera's en computers zowel Kenia als Somaliland zijn ingekomen. Dat is vooral te danken aan de voorbereidingen van Berlinda, maar ook aan het organisatietalent van onze CARE-collega's in Somalieland en Kenia. Taxi's stonden overal klaar, in Somaliland werden we als VIP's langs de douane geloodst.
Overigens wel na een vlucht, die vier uur duurde, in een vliegtuig dat de prioriteiten duidelijk had: waar een wc had kunnen zitten, waren de koffers geplaatst. Dan is vijf uur toch een lange tijd, zeker als je vervolgens niet anders kan dan het eerste de beste toilet induiken. Dat was op het vliegveld van Hargeisa, waar ik me gelukkig tijdig bedacht dat dit zoveel mogelijk met de handen los moest om allerlei bacterien zoveel mogelijk te ontwijken.

Als gezegd,we werden voor de douane opgehaald en vervolgens door een wereld van tegenstellingen naar het CARE compound vervoerd. Tegenstellingen omdat al direct buiten het vliegveld overal vluchtelingententen stonden. Die staan willekeurig door de hele stad heen, aangeplakt tegen soms hele mooie huizen. Grotere contrasten kun je je niet voorstellen. Dat geldt ook voor de mooie kanten van het land, groen in een voornamelijk woestijnachtige omgeving, afgewisseld met vuilnis dat overal is neergekwakt.

De mensen zijn hier spontaan, maar zich zeer bewust van de binnenlandse spanningen. Vier grote clans beheersen Somalie, een stuk of vijf kleinere spelen ook een rol van betekenenis. Dat maakt het geheel van binnenlandse spanningen behoorlijk complex, vertelde de veiligheidscoordinator van CARE die ons een uitgebreide briefing gaf. Onderdeel daarvan: alles wat jullie doen buiten Hargeisa, doe je met gewapende bewakers in je kielzog. De risico's in Hargeisa zijn niet heel groot, maar je weet nooit uit welke hoek de wind waait.

Morgenochtend verzorgen we de eerste workshop; 10 studenten gaan filmen, editen en uploaden naar You Tube en/of een forum. Als je naar buiten kijkt, zie je dat de voortuitgang qua techniek ook niet aan de Somaliers is voorbijgegaan: veel jonge kinderen met mobieltjes en, prima gesprekonderwerp, veel kinderen met shirtjes van Brazilie om de schouders. Ook hier leeft het WK, hoewel Somalie nog nooit een rol van betekenis heeft gespeeld op voetbalgebied. Maar alle mannen die ik tot nu toe heb gesproken, komen helemaal los als het aanstaande WK het onderwerp is. Dat is mooie binnenkomer. Als je hier vraagt wie er wereldkampioen wordt, dan krijg je altijd Brazilie te horen. Geen Somalier spreekt openlijk steun uit aan een ander Afrikaans land, en wat Nederland betreft. Een van de taxicheuffeurs omschrijft het zo: "Jullie voetballen leuk, maar het is altijd net niet....."