Afspraken maak je gewoon anders

Je kunt het jezelf blijven vertellen, maar een afspraak in Afrika is een andere dan een afspraak in Europa. Je moet er eigenlijk op vertrouwen dat men doet wat je hoopt dat er gebeurt.
Maar een voorbeeld: onze Rwandese taxichauffeur wilde beslist niet verder dan de grens tussen Rwanda en DRC. Dat zou hebben betekent dat we daar met onze bagage in een soort niemandsland waren uitgekomen.
Dat voelt niet goed, zeker wanneer je weet dat ze op je eigendommen uit kunnen zijn.
Tot op een uur van de grens wisten we eigenlijk niet wat er zou gebeuren, maar dan blijkt dat ook vage toezeggingen sluitend kunnen zijn. Al voor we Rwanda uitwaren, stond een chauffeur van CARE ons op te wachten. En de Rwandese chauffeur had al gezegd dat hij ons niet achter zou laten.

Uiteraard is het lastig in een onzekere situatie teveel op het toeval te vertrouwen, maar een ding weet ik inmiddels wel: geen CARE office laat een Europeaan ergens staan. Ze worden opgehaald, of het uitkomt of niet.

Dan nog even de keiharde realiteit: je voelt een zekere onrust in het grensgebied tussen Rwanda en Congo. Je merkt dat er wat speelt. Daardoor is het anders dan twee jaar geleden: zijn de veiligheidsmaatregelen ook van CARE uit scherper.

Zo zullen we in Kindu (morgen) nog een aparte briefing krijgen, omdat de route van daar naar Kasongo de nodige checkpoints schijnt te bevatten. Daar krijgen we aparte papieren voor. Ja, ja, je moet er wat voor over hebben om in Maniema uit te komen.....